මගෙ ආදර තාත්ත...

   මම කියනව මගේ තාත්ත තමයි මට ඉන්න එකම දෙවිය කියල...මම එහෙම කියන්නේ මගේ අම්මට ආදරයක් නැති හින්දනම් නෙමේ...මම පොඩිකාලෙ ඉදන් හැදුනේ අම්මට වඩා තාත්තගේ තුරුලේ.අම්ම ඒ කාලෙ ඉදන්ම හරිම කාර්‍යබහුලය්....වැඩට ගිහින් එනකොට රෑ දහය එකොළහ පහුවෙනව....ඒ වෙනකොට මම නිදි...ආයෙත් උදේ 3.30ට විතර නැගිටල උයල පිහල වැඩට යනවලු...මොනව කරන්නද ඉතින්.....තාමත් ඔය දේම තමා සිද්ද වෙන්නේ.....
 
  තාත්ත තමා  මගේ සියලුම දේවල් කරන්නේ.....මාව සෝදපු එක,මගේ කැත කුණු අරන් දාපු එක පවා හැම දෙයක්ම.....ඒ වෙන කොටත් තාත්ත ගේ ලඟම පොඩි සිල්ලර කඩයක් කලා...මාවත් කඩෙන් තියාගෙන තාත්ත කඩේ වැඩ කරපු හැටි යන්තම් වගේ මතකය්....මම ඉස්කෝලෙ යන වයස ආවම මාවත් අරගෙන බය්ක් එකේම අරන් ගිහින් ඉස්කෝලෙ ලගින්ම බස්සනව...පොඩි දුරක්වත් පයින් යන්න දෙන්නේ නෑ....පස්සේ තාත්ති නංගිලත් ලැබුනට පස්සේ කඩ කෙරිල්ල නැවැත්තුවා..කෙල්ලොම ගොඩක්නේ...අම්මගෙන් පැහැර හැරෙන හැම වගකීමක්ම තාත්ත නොපිරිහෙලා ඉටු කලා....අපි පස්සෙන්ම හිටිය..  ඇත්තම කිව්වොත් මම ඒ ආදරය වැරදියට වටහා  ගත්තු අවස්ථා අනන්තය්....මම ඉතින් ගෙදර ඉන්න මුරණ්ඩු කෙල්ලනේ...මට මතකය් මට ඉස්කෝලෙ අධ්‍යාපන චාරිකාවක් යන්න ගිහින් පරක්කු වෙලා බස් එක මඟහැරිල මාව කළුතරටම බය්ක් එකේ දාගෙන අරන් ගියා....

  තාත්ත එපා කියන හැම දේම මැට්ටියෙක් වගේ කරනව...ඒ මොනව කලත් මගේ තාත්ත මට බනිනව විතරය්...කවමදාකවත් අත උස්සල ගහල නෑ....මම ඉල්ලන්නේ මොනවද ඒ හැම දෙයක්ම අරන් දෙනව..හම්.....මගේ තාත්ත පවු....අද එයා ගොඩාක් දුක් විඳිනව ඒකය් මම මගේ හිතට ආපු ඒ අතීත මතකයන් මෙහෙම බෙදාගන්න හිතුවේ.....තාත්ත දුක් විදිනව මට බලන් ඉන්න බෑ...අම්ම අදටත් කාර්‍යබහුල කාන්තාවක්....අදටත් අපි ලඟින්ම ඉන්නේ අපේ සුදු තාත්ති.....